April 21 2022, Kisumu Kenia 

Iedereen kent deze plek in Nairobi. Het Lumumba Sub-county Hospital in Kisumu. En vandaag heeft Vivian dienst. Met en grote glimlach loopt ze richting het Ziekenhuis. Een lach die de rest van de dag niet meer zal verdwijnen. Vivian: “Wie had dit ooit gedacht? Vivian Awino werkzaam in dit ziekenhuis. Hier ga ik voor! Ik wil een vrouw zijn met een no limits-houding.” 

Een patiënt vertelt aan Vivian waarom zij hier zit. Ze heeft last van duizeligheid en wil graag de oorzaak achterhalen. Vivian zal haar bloeddruk opmeten. Maar eerst introduceert ze zichzelf. “Ik ben een van de gezondheidsmedewerkers in dit ziekenhuis. En ik zal u zo dadelijk helpen met uw klacht.” We zien een stralende Vivian die rustig en bekwaam de bloeddrukmeter om de arm van de patiënt doet. “Wanneer was uw laatste controle?”, vraagt ze terwijl ze de armband oppompt. “Drie weken geleden”, licht de patiënt toe. “Toen was mijn bloeddruk honderd een en veertig om nog wat…” Zorgelijk bevestigt Vivian de patiënt dat dit wel erg hoog is. 

Vrijwillig

Als Vivian terugblikt op ruim twee jaar opleiding zegt ze: “Ik kan het nog amper geloven dat ik hier ben. Het was een lange weg. Ik moest hard studeren om het universiteitsniveau op te pikken. Daarnaast ging de zorg om inkomsten voor mijn familie te verdienen gewoon door. Plus er was nog die heftige tijd met Corona en de lockdown, waardoor geld verdienen amper mogelijk was voor mij.” En nog steeds heeft ze geen vaste baan. Vivian: “Ik ben nu geslaagd. Maar om een baan te krijgen moet ik het fysieke papiertje tonen. Dit krijg ik pas over een paar weken. Dus tot die tijd werk ik hier nog altijd op vrijwillige basis.”

Ik wil mezelf blijven uitdagen. Gaan waar niemand gaat! 

Nooit opgeven

Na een aantal consulten neemt ze ons mee voor een dienst in de apotheek.  Ze vervolgt: “Ik ben zo trots dat ik dit heb mogen doen. Ik kon gewoon niet opgeven, want ik wist dat dit een kans was om mijn en onze toekomst te veranderen. Ik denk dat die wetenschap, plus mijn geloof in God de drijvende krachten zijn geweest!”

No limits

Aan het einde van haar dienst staan we weer buiten voor het ziekenhuis. Ze kijkt nog een keer om alsof ze nog steeds niet kan geloven, dat zij hier als ziekenverzorgster staat. “Onwerkelijk. Ja nog altijd”, zegt ze een beetje aarzelend. Over haar plan voor de toekomst is ze veel directer: “Eerst mijn diploma ophalen. Dan solliciteren voor een baan hier in dit ziekenhuis. Zodra ik daarmee vaste inkomsten heb kan ik het schoolgeld veiligstellen van mijn twee zussen. Dan ga ik sparen om door te gaan met extra opleidingen hier op de universiteit. Want ik heb nog maar de basis gedaan. En ik wil verder. Ik wil mezelf blijven uitdagen. Gaan waar niemand gaat! Ik weet dat ik een vrouw kan zijn met eindeloze mogelijkheden!”