April 20 2022, Kisumu Kenia 

Vivian neemt ons mee om haar thuissituatie te laten zien. Het is ruim vier jaar geleden dat we haar voor het eerst thuis aantroffen. Toen in de stilte en het donker om vijf uur in de ochtend. Nu schijnt de zon volop en spelen er kinderen op het terrein voor de deur. Pal voor het huisje van Vivian is inmiddels een groot stenen gebouw neergezet. Het blijken appartementen te zijn die meer luxe bieden dan de huisjes met golfplaten waarin Vivian met haar zusjes woont. 

“We wonen hier nog met zijn drieën”, zegt Vivian als ze bij binnenkomst van haar huisje op de bank gaat zitten. Het is een één-kamer woning, waar grote doeken aan een waslijn de ruimte verdelen in een woon- en slaap gedeelte. Wat opvalt is een bank en een kleine televisie. Vivian: “Deze had ik vier jaar geleden nog niet. Ze bieden meer comfort en vermaak.” 

Dit vermaak delen alle buren luidruchtig met elkaar door de dunne wanden. In de kamer zijn zeker drie televisiezenders, een hoop gepraat en veel gelach hoorbaar. “Ja je hoort hier alles”, zegt Vivian schouderophalend. “Maar ik ben er inmiddels wel aan gewend. Het is wat het is.”

Goed stel hersens

Dat twee zussen inmiddels zijn vertrokken en haar broer ergens buiten Nairobi werkt, zorgt voor extra bewegingsruimte. “Mijn oudste zus is getrouwd, mijn broer leeft verder weg en mijn zus zorgt voor oma. We zijn hier dus nog maar met zijn drieën.” Het vertrek van de familieleden betekent echter niet dat dit ook enige financiële ruimte biedt. Na doorvragen blijkt Vivian verantwoordelijk te zijn voor de hele familie. “Ik ben de enige van onze familie die erg sterk is”, zegt aarzelend. “Ik ben nou eenmaal gezegend met een goed stel hersens. Ik kan goed leren. Na het overlijden van mijn beide ouders, was ik degene die het gezin draaiend kon houden. Daarover heb ik geen moment getwijfeld. Je doet wat je moet doen. De familie moest overleven!”

Toekomst

Over haar toekomst nu ze haar diploma heeft gehaald is Vivian duidelijk. “Als eerste wil ik een vaste baan vinden. Het schoolgeld voor mijn zussen moet betaald. Beiden gaan straks naar secondary school. Daarnaast blijft er geld nodig voor eten en kleding.” Toch heeft ze in tegenstelling tot vier jaar geleden, ook plannen voor haarzelf. “Ik wil geld sparen om verder te leren. Ik heb nu een basis diploma. Graag zou ik willen doorleren. Als God het wil dan gaat dat me lukken. Misschien wordt ik zelfs wel dokter.”